Het verhaal van Pete Kahl en de “albino” Boa.

In 1983 deed in de verenigde Staten het nieuws de ronde dat er 4 nieuwgeboren "albino" boa's ingevoerd werden uit Colombia en dat die zich ergens in Californië bevonden. De eerste foto's van die jongen werder als een echte schat bewaard. De enkelingen die deze foto's in hun bezit hadden, werden zelden gezien zonder deze foto's in hun handen, en iedere slangenliefhebber wou deze natuurlijk even bezichtigen. Deze slangen (drie mannetjes en één vrouwtje) werden gekocht door een consortium van bekende slangenkwekers voor een aardig bedrag. De prijs van deze dieren (10000 dollar per stuk) was in 1983 het hoogste bedrag dat ooit voor een slang betaald werd.

Zes jaar ging er voorbij. De "albino's" groeiden inmiddels uit tot hun volwassen lengte. Ze werden seksueel actief maar dit resulteerde niet in de zo gewenste nakweek. De eigenaren besloten dan maar om één van de mannetjes te verkopen. Pete Kahl, de voor velen wel bekende Amerikaanse professionele kweker, inspecteerde de drie mannetjes, koos er één uit en vloog ermee huiswaarts.

Hij nam een stevis risico want hij betaalde 25000 dollar voor het beestje. Het dier had nog nooit voor nakweek gezorgd (ook al was het voorheen reeds in handen van ervaren slangenkwekers) en Pete Kahl had nog nooit boa's gekweekt.

Zo snel mogelijk kocht Pete een groep van 6 (vrouwelijke) Colombiaanse boa's en hield ze verschillende maanden gescheiden van het mannetje. Eind November werden de zeven dieren samen geplaatst in een grote behuizing ten huize Pete Kahl. De bak werd op 18°c gehouden en een infrarood lamp zorgde ervoor dat ze op een plaats konden liggen waar de temperatuur op liep tot
30°c. Meestal bleven de dieren op een hoopje liggen onder de lamp. Gedurende de maanden December en Januari paarde het mannetje herhaaldelijk met alle vrouwtjes. Rond April en Mei leken twee van de vrouwtjes drachtig te zijn. Beide vrouwtjes wierpen gezonde jongen in Juni 1990.

De jongen, die dus heterozygoot waren voor albinisme, hadden het uiterlijk van hun moeder en hadden niks van hun beroemde vader. Één jaar later waren de jongen 1m60 tot 1m80 groot en wegens hun stevige lengte besloot Pete om ze in te schakelen in zijn kweekprojecten voor de komende winter. Net als hun ouders werden ze stevig gevoederd tijdens de herfst. Er werd gestopt met voederen rond half November. Begin December werd de groep met heterozygoot voor "albino" dieren samen gezet in een behuizing vergelijkbaar aan die waar de ouderdieren in zaten.

Deze jaarlingen waren al goed seksueel actief. Verschillende paringen werden waargenomen gedurende de periode tussen December en Februari. Op 16 Februari stelde Pete een zwelling vast in het midden van het lichaam van één van de vrouwtjes. Hij verwijderde haar uit de groep en plaatste haar samen met de "albino" man. Ze paarden gedurende twee dagen waarna het mannetje geen enkele interesse meer vertoonde in het vrouwtje.

Pete kampeerde nu bijna letterlijk naast haar terrarium gedurende haar dracht. Ze leek drachtig en gedroeg zich daar ook naar. En door haar paring met het "albino" mannetje bestond de kans dat 50% van de jongen "albino" zouden zijn. Zoals iedereen (die al ooit met boa's heeft gekweekt) wel weet bestaat nog steeds de kans dat alles uiteindelijk resulteerd in een hoop met onbevruchte eieren. Pete bleef voorzichtig met zijn voorspellingen, ook al had een echografie aangetoond dat het vrouwtje wel degelijk een onbepaald aantal levende jongen in zich droeg.

Op 17 Juni 1992 om 15:00u gaf Pete een rondleiding aan een vriend. Tijdens die rondleiding vond hij een hoop jongen in het terrarium waarin zich het heterozygoot voor "albino" vrouwtje bevond. Het waren twaalf levende, gezonde jongen maar geen enkel van de jongen was een "albino".

Men kan zich moeilijk inbeelden wat er op dit moment door het hoofd van Pete gespeeld moet hebben. Twaalf jongen was zeker geen slecht resultaat voor zo'n jong vrouwtje. De vriend die op dit moment op bezoek was stelde al een bezorgde vraag om terug betaalf te worden voor de heterozygote dieren die hij eerder al gekocht had. Dan zagen ze het vrouwtje opnieuw persen op nog een jong te werpen, maar helaas was het opnieuw een wildkleur. De twee vrienden bleven geconcentreerd voor het terrarium zitten. Gedurende de volgende twee uren werden nog verschillende wildkleur jongen geworpen. Maar dan, werdt er dan uiteindelijk een "albino" geworpen. Het uiteindelijke resultaat was 3 "albino's" op een worp van 22 jongen. De drie "albino's" waren het 16e, 17e en 18e jong dat geworpen werd.